Om half negen werden we opgehaald door een busje voor een tour door de milford Sound. De bestuurder ‘Blair’ heeft veel verteld over hoe de bossen en bepaalde dingen zijn ontstaan, alles op zijn gemak en lekker rustig, met een gangetje tussen de 50 en 80 km per uur en heel veel stops. Dit kwam tevens omdat hij meteen de post van de mensen op de route bezorgde, zo zie je ook meteen eens hoe sommige mensen wonen en hoe afgelegen.. Tijdens een van deze stops zijn we gestopt bij de mirror-lakes waar hellaas een paar eenden het een beetje verpeste maar we hebben gezien hoe het werkt.. (zie de foto’s).

Tijdens de volgende stop bij een waterval was het een race om er een beetje op tijd bij te zijn, Blair stopte vlak voor de ingang van het pad, en achter ons stopte 3 bussen met Aziaten, die niet dichbij konden stoppen omdat iemand er een busje dwars voot had gezet.. (lachen dus) Op de parkeerplaats liepen ook kea’s dit zijn een soort papagaaien die daar leven en zich hier ophouden bij de toeristen. Daarna nog gestopt bij een waterval waar geen bussen konden stoppen omdat het net naast een ‘one way bridge’ was en daar weer dat busje in de weg stond (gna gna).
Hierna door de hommer tunnel gereden, dit is een uit graniet uitgehakte en deze loopt ook nog af naar beneden, met tussen in een stukje waar net 2 bussen elkaar kunnen passeren, dit alles zonder verlichting en alleen reflectoren.. Hierna in haarspeld bochten naar beneden..

Na een half uurtje rijden kwamen we bij de boot aan, wij hadden de grootste van de vloot, we zaten met een man of 40 op deze boot, en twee bussen met Aziaten zaten op een van de kleinste boot met zijn alle, hadden wij het even goed voor elkaar..

Tijdens de rondvaart kregen we weer uitleg over het bos en over hoe je ook een lawine van bomen kan hebben omdat deze op de rotsen groeien en als deze veel te groot worden en te veel wind vangen in een hele rij naar beneden vallen, het domino effect.. Dit alles had Blair al verteld maar het is leuk om te horen hoe hetzelfde wordt verteld.
We zijn door de milford sound gevaren tot op de open zee, hierna zijn we gekeerd en teruggegaan..
Onderweg hebben we veel watervallen gezien en ook nog twee zeehonden, en ook nog een pinguïn maar hier konden we niet bijkomen omdat er al een bootje voorhing.

Toen we terug waren gingen we onderweg naar het vliegveld, ik had het in mijn hoofd gehaald om met een helikopter naar een glacier te vliegen over de bergen, de helikoper zou ons net na de tunnel weer afzetten, een zeer mooie vlucht, alleen werd ik er weer aan herinnert dat ik niet tegen achtbanen kan, waar ik eigelijk geen rekening mee had gehouden, dus ik was compleet groen aan het einde van de vlucht maar het was het waard, ik denk dat ik het waarschijnlijk nog eens zou doen, maar dan waarschijnlijk met een gewoon vliegtuigje, alleen kan die niet landen op de glacier..
Hierna meteen in het busje gestapt en begonnen aan de terugrit, dit was niet echt een goed idee, op een parkeerplaats moesten we stoppen omdat het echt niet goed ging, na lekker mijn lunch weer te hebben gezien (sorry) zag ik naast me om een boom een kopje van een kea verschijnen, deze zijn uitermate nieuwsgierig, en kwam eens kijken wat er allemaal aan de hand was, toe ik weer naar het busje wilde zaten er daar nog twee om te kijken of er nog wat te halen was, maar helaas voor ze…

Hierna doorgereden naar de camping maar nu voorin gezeten, dit was een hele mooie dag voor ons allemaal ondanks hij voor mij wat minder eindigde. Maar na een uurtje stil zitten in de camper ging het allemaal weer beter. En zijn we nog lekker uit wezen eten. Ik ben blij dat we dit niet met de camper hebben gedaan omdat we dan alle mooie stukjes hadden gemist, zoals waar we zijn gestopt voor koffie, dit was gewoon een stukje grindweg naar een meer, wat je moet weten te vinden..

Al bij al een prima dag, alleen jammer van de sandflies bij de meeste stops, maar zo hadden we onderweg nog wat te doen in het busje als we net waren vertrokken, we zijn halverwege de tel kwijt geraakt…